جمع (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَمع (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای گرد آوردن، اجتماع، جمع شدن که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به حارث همدانی و برادرش عقیل از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجَمع (به فتح جیم) به معنای گرد آوردن، اجتماع، جمع شدن آمده است. «جماع» مصدر است و به معنای اسم فاعل نیز می‌آید. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به حارث همدانی نوشته است: «و اسکن الامصار العظام فانّها جماع المسلمین؛ در شهرهای بزرگ ساکن باش که آنها جامع مسلمین هستند.» واژه «جماعت» به معنای گروه جمع شده آمده است. واژه «اجماع» به معنای اتفاق آمده است؛ چنان‌که گفته می‌شود: «اجمع القوم علی امر: اتّفقوا». همچنین امام (علیه‌السلام) به برادرش عقیل درباره دشمنان خویش می‌نویسد: «فانّهم قد اجمعوا علی حربی کاجماعهم علی حرب رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جمع»، ص۲۲۹. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|